Leżanka to mebel bardzo specyficzny. Nie znajdziemy go w każdym mieszkaniu. Jedną z przeszkód jest na pewno powierzchnia. Leżanka nie jest meblem niezbędnym, zajmuje trochę miejsca, więc wiele osób nie decyduje się na takie dodatki. Jednak kiedy dysponujemy odpowiednio dużą przestrzenią, warto zastanowić się, czy taki dodatek nie mógłby ożywić i dodać stylu naszej sypialni lub salonowi. Jest to mebel będący czymś pomiędzy łóżkiem a sofą. Zazwyczaj jest tapicerowany, z przedłużonym siedziskiem i oparciach z jednej, dwóch lub nawet trzech stron.
Starożytna leżanka
Leżanka to mebel, który powstał najprawdopodobniej w Starożytnej Grecji. Każdy kojarzy obrazy bogów na ucztach, kiedy przebywali w półleżącej pozycji. Używane wtedy meble nosiły nazwę kline. Początkowo było ono używane jako łóżko. Potem dodano jedno lub dwa oparcia i zaczęto używać do wypoczynku dziennego. Mebel ten służył również do spożywania posiłków w pozycji leżącej podczas uczt – i w tej wersji jest zapamiętany do dziś.
W Europie
Leżanki rozpowszechniły się w Europie w XVII wieku. Początkowo były to meble twarde, ale z czasem zyskały obicie i bogate dekoracje. Zaczęły być używane przez arystokratów – świadczyły o statusie. To ten mebel jest widoczny na wielu obrazach prezentujących arystokratki, których jedynym zadaniem było „leżeć i pachnieć”.
Współcześnie
Obecnie leżanka jest meblem, który można dopasować do każdego stylu – zarówno stylizowanego na klasyczny, np. barokowy, jak i futurystycznego, prostego, bez zbędnych ozdób.
Warto zastanowić się, czy nie wygospodarować odrobinę miejsca na taki niecodzienny mebel, bo na pewno doda on mieszkaniu stylu i klasy, a dodatkowo będzie świetnym miejscem odpoczynku.